Vaardigheden

 

Een afbeelding die al een paar keer via mijn tijdlijn op facebook verscheen en me ongewild mee terugnam in de tijd.

Wat de cito niet toetst…

Je gaat naar de peuterschool, kleuterschool, basisschool, voortgezet onderwijs, beroepsonderwijs en dan ga je werken. En dan….

krijg je cursussen op de Veluwe waar je met je collega’s leert samenwerken, creatief denken, feedback leert geven en krijgen, nieuwsgierigheid ontwikkelen, flexibel proberen te zijn, waar je daadkracht op de proef wordt gesteld. Er zijn ook mensen die niet dit soort cursussen krijgen aangeboden en hun toevlucht zoeken tot zelfhulpliteratuur of cursussen (als spiritualiteit of mindfullness).

Is dat niet de verkeerde volgorde? Kun je niet beter maar meteen op de peuterschool hiermee beginnen, geheel geïmplementeerd in het onderwijs doorzetten tot de stap naar werk?

Heel heel lang geleden deed ik de opleiding voor Docent Drama op wat nu Artez heet.  Het leuke van dramalessen is dat je kinderen, jongeren, jongvolwassenen én volwassen in spelvorm al die eigenschappen probeert bij te brengen. Ik zag het helemaal zitten: op elke school drama en we gaan naar een betere maatschappij. Want wat leent zich nou meer voor het aanleren van bovenstaande eigenschappen dan een dramales? 20 jaar geleden leek het erop dat drama een vaste plaats in het onderwijs zou krijgen. Helaas, als ik had willen werken als docent drama op een school, had ik tot mijn pensioen met een aanvullende uitkering gezeten.

Natuurlijk wordt er inmiddels wel drama gegeven, bijvoorbeeld in clusters van 6 weken, of tijdens themaweken, of als project. Hier en daar heeft iedere Nederlandse leerling wel eens aan dramatische vorming gesnuffeld. Toch wil het maar niet die plek krijgen die tekenen, handvaardigheid, gym wel hebben. Waarom durven we het niet aan?

Omdat het toch te eng is?

 

bron foto: Wilde Westerwoud